Η ενωση του με το περιβλημα ειχε διακοπει
μαλλον του την διακοψανε
και ηταν ετοιμος
οποιον βρει
ειτε τον ξερει ειτε οχι
να του πει τι τον τρωει
σαν επαιτης αριστερα και δεξια
μα ηταν
οτι μια ανταποκριση ειχε στον κοσμο του
και την εχασε
οποτε δεν ειχε επιλογες
τον ειχαν πεταξει απεναντι του
αυτο που εβλεπε ηταν ο εαυτος του
και αυτο που ακουγε στα αυτια του ηταν οι λεξεις που βγαινανε απο το στομα του
μα στον καθρεπτη
το προσωπο που εβλεπε
δεν το γνωριζε
καθε μερα που το κοιταζε
δε το γνωριζε
αναρωτιοταν σε τι πλασμα μετατραπηκε
μα υστερα
και το δωματιο γυρω του
επαψε να το βλεπει
και εβλεπε ενα απεραντο λευκο
μα παλι
και το λευκο χαθηκε
καθως πηρε την θεση του
ενα ασχημο μαυρο.
χωρις να βλεπει,να ακουει και να περιβαλλεται απο κατι
επιασε φιλιες με
τις ηλιαχτιδες απο το παραθυρο
με τους κοκκους σκονης στον αερα
με τις σαπιες μυρωδιες απο το ξυλινο πατωμα
μα και αυτες τον φτυσανε
του κρυβονταν
μια μερα και στο καθρεπτη
το αγνωστο προσωπο που
τον επισκεπτοταν συνηθως χαθηκε
και εβλεπε παλι
το ασχημο μαυρο
τοτε επιασε το μετρημα
να δει τι εχει στις τρυπιες τσεπες του
και ειχε μοναχα
την σφιχτη του παλαμη
και μια ζεστη τσεπη.
αυτη την στιγμη
ξεκινησε να περπαταει.
για οπουδηποτε και οποιαδηποτε ωρα.
και συνεχιζε
και συνεχισε
ποτε δεν εμαθα που πηγε
και ξερω πως μαλλον δε θα επισκεπτει τον φοβο του παλι
μα ελπιζω να ναι ακομα ζεστη η τσεπη του
