Κουράστηκα.

Λογια που ειπώθηκαν στον αερα.Λογια,λογια,λογια.
Που τα ξεστομιζεις και μετα απλα φευγεις.
Ηταν υπόσχεση του τωρα. Τωρα ειναι του κάποτε.
Αλλαζουν προσωπα και τα ματια βλεμα.
Σε κοιτουν με ενα βλέμα , που αν υπαρχει καποιο ψεμα βγαινει προς τα εξω.
Δε το θες.
Μα καλύτερα ετσι.
Ησουν ο τελευταιος που θα μάθαινε.
Ο τελευταίος που θα άνοιγε τα μάτια του.
Ο τελευταίος που θα γινόταν καλά.
Ομως, ουτε εμαθα,ουτε τα ματια μου ανοιξαν, ουτε καλα εγινα.
Κατι πήγε στραβα κύριοι.
Τοσο στραβά, που μου φαινεται σαν να ειναι ισιο πλεον.
Τοσο ίσιο σαν να είναι όλα στραβά πλέον.
Τοσο άσχημα που όλα ειναι καλά.
Τοσο καλά που...;
Δεν ξέρω αν μιλάω εγώ ή αυτό.
"Και οταν γινεις καλά θα σαι ο τελευταιος που θα μάθει".