State of Mind.

Κοιταξα ξαφνικα
απεξω απο το παραθυρο
ειδα μαζεμενες ολες μαζι
τις αμαρτιες μου
Ποτε δεν τις ειχα γνωρισει
δεν ηθελα
ενιωθα οτι δεν νιωθεται.
Σε ολους τους δρομους
η καταληξη ειναι κοινη
μα τις ρωτησα
πονατε;
δεν εμαθα αν ηταν απαντηση αυτο που ακουσα
μα
μου ψιθυρισαν ιστοριες
για παλατια σε ψηλα βουνα
το σπιτι τους ηταν σαπιο
σκοτεινο, και υγρο
για αυτο παντα πιστευαν.
οτι θα βρουν κατι καλυτερο.
Για αυτο ηρθαν εξω απο το παραθυρο μου
Γιατι κυριε δεν πετατε λιγο πιο γρηγορα;
Γιατι δεν κουνατε το ραμφος σας;
Παραπλανειστε. Δεν εχω ουτε φτερα ουτε ραμφος.
Αιωνια θα γυρναει αυτη η απορια.
Σε καθε στενο που το βραδυ φωτιζεται
Και θυμασαι μικρος που ηθελες να ζητησεις
βοηθεια απο τον θεο;
Ακομα φοβασαι.
Φοβασαι.
Απο παλια θυμαμαι τους ανθρωπους που φοβουνται
πραγματα τοσο μικρα
σαν αυτο που εχεις στο κεφαλι σου.
Μα ανοιξα το παραθυρο
βγηκα
και αφησα το σπιτι
στις αμαρτιες.
Καντε οτι θελετε
αλλωστε ακομα φοβαστε.