Τόση μανία μέσα σ' ένα σώμα.

Δε βλέπω τίποτα μπροστά μου, μόνο βαθύ σκοτάδι,
ύποπτη σιωπή κι ένα σορό παγίδες,
στο βάθος κεριά που σβήνουν αργά μοιάζουν οι ελπίδες
κ' η ιστορία δεν έχει ποτέ ευτυχισμένο τέλος,
δυστυχώς το παίρνεις πρέφα στην πορεία
κι όχι απ' τη αρχή για να μη γίνει η μαλακία,
ποτέ ξανά δεν εμπιστεύομαι λυκοφιλία.
Μπήκα απρόσκλητος, απαράδεκτος, έσβησα το φως,
συνεπώς τα συνεχώς κινούμεναπλήθοι είν' ο κορμός ενός συστήματος,
καθοδηγούμε απ' την άκρη του νήματος
σαν άπορος τυφλός που άθελα του βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος,
με κύρωση ήπατος, αλκοόλ κι ασταθής περίπατος στην άβυσσο,
ζούμε στην κόλαση μα εσύ ακόμα αναζητάς τον παράδεισο,
και που να μ' ήξερες πριν γίνω χρέωμα
στα πάντα μέσα θυμάμαι πανικό προκαλούσα,
μα σε μια στιγμή τούμπα γυρίσαν όλα, τώρα
η καθημερινότητά μου άρπα κόλλα.
Να 'μαι κι ευχαριστημένος
που βγήκα καθαρός παρόλο που ήμουν μέχρι το λαιμό χωμένος,
ναι καλύτερα να σου βγάλουν το μάτι παρά τ' όνομα.
μπουνιές στα μούτρα μάτωσαν φιλώντας την άσφαλτο απότομα,
άλλη μια νύχτα ζωντανός από το Σόδομα,
γαμήθηκες μια φορά για τη δόση σου,
θα σου 'γινε συνήθειο η παλιοβρόμα,
μα δε βάζεις μυαλό όταν όλη μέρα μου 'σαι κόκαλο,
χαρτί καμένο, ρουφιάνος έγινες αφού σε πιάσαν φορτωμένο
κι από τότε επάγγελμα μου το 'χεις κάνει
κι ας σ' έχουνε γαμήσει μια φορά μονάχα, πούστης είσαι,
μια φορά μονάχα πούστη φτάνει.
Το εύκολο χρήμα μας έχει τρελάνει,
τυφλός στην ηδονή, το μυαλό χαζεμένο με τόσο ντουμάνι ναι.
Για πλάκα ξεκίνησε μα τώρα πια το έδαφος κάτω απ' τα πόδια του χάνει,
μπελάδες με κυνηγάν ακόμα κι όταν προσπαθώ να τους αποφύγω,
κάποτε σ' είχα ψηλά μα τώρα σε βρίσκω λίγο
και δε βρήκα έλεγχο στον εθισμό,
για κάθε μου φορά έχω κι ένα περιστατικό να σου πω να σου διηγηθώ
πάλι έχω κι άδικο...
είναι λεπτή κλωστή που κρατά σε σταθερή θέση τις ισορροπίες,
εύκολα αν θέλεις τη σπάς, αφήνεις σώματα γεμάτα φοβίες που αν θες τα πατάς,
κι αφού ξεκίνησες τώρα με τίποτα πια δε σταματάς,
μέσ' απ' τις λάθος κινήσεις μαθαίνεις στα δυό σου πόδια να πατάς
και πως ο εχθρός είν' απαραίτητος,
δήθεν αδερφός που θα στην κάνει,
πουστιά και ρουφιανιά αν δεις μια φορά μονάχα φτάνει.
Η νύχτα και ο δρόμος σε κάνει να ζεις εις βάρος των άλλον,
πούστης μπάσταρδος κι αλάνι
και το ξημέρωμα σε βρήκαν που χαρμάνι θυμήσου.
Αν μπεις στο μαύρο λούκι μια φορά μονάχα φτάνει να γαμήσεις την ζωή σου.