Είναι αυτές οι νεκρές ώρες, που απλά σκέφτεσαι ό,τι αγαπάς,ό,τι μισείς, ό,τι μπορεί να κατεβάσει το ξερό σου κεφάλι. Αλλά πάντα, σκέφτεσαι πραγματα που είχες ή έχασες απρόσμενα. Πιθανώς και αυτά που θες μα ποτέ δεν είχες. Ειμαι και εγώ μικρός ακόμα, και εσύ πιθανά που σπαταλας τα λεπτά σου για να διαβασεις τις μπούρδες που γράφω, αλλα εχω συναντήσει τόσα μεγάλα ΓΙΑΤΙ στην ζωή μου.
Ναι σίγουρα, τα μισά και παραπάνω από αυτά είναι βλακείες, αλλα ξερεις τι; Οι αγάπες, τα χάδια, τα βλέμματα, οι έρωτες ειναι βλακείες. ωραίες βλακείες. Οπότε, καθως με το βλέμμα κολλημενο στο ταβάνι , σκεφτομαι πραγματα που μπορει να μου λείπουν, καυγάδες που τους εχω μετανιώσει πολλες φορές, μια βόλτα που θα θελα ξανά να κάνω, μελωδίες που τις εχω συνδέσει με ομορφες στιγμές.
Κουνάω ομως τότε το κεφάλι, ξυπνάω και καταλαβαίνω δυστηχώς ή ευτυχώς οτι όλα αυτά είναι παρελθόν. Στιγμές που πέρασαν, τοτε καταλαβαίνω οτι το χειροτερο ειναι να ζεις απο νεκρές στιγμές. Αν θες προχωράς, μπορείς πάλι να σκεφτεσαι αιώνια.
Καληνύχτα.
ee erwteumenos twisakos!
ΑπάντησηΔιαγραφή