Σκεψου μόνο πόσα πράγματα σε σκοτώνουν καθημερινά. Μέρες τώρα, το σκηνικό τριγύρω δεν ειναι και πολύ όμορφο. Μία εχει και γαμώ τους καιρούς έξω. Μία εχει αέρα και συννεφιά. Ξεγελάς και καλά τον εαυτό σου οτι είναι όλα οκ. Αλλα σκατά. Δεν ειναι κάτι συγκεκριμένο , σίγουρα οι εξετασεις που υποτίθεται πως θα επρεπε αν τις πάρω στα σοβαρά, σίγουρα το οτι έρχεται ενα μπερδεμένο καλοκαίρι , σιγουρα πολλά.
"Πάντα μέσα στο κεφάλι σου, υπάρχει το κεφάλι μου. Ήμαστε δειλοί και απάνθρωποι στην εποχή μας. Βλέπω πρόσωπα που δεν περίμενες ποτέ σου να δείς, ήμαστε μόνοι μεσα στην διάσταση της γης. Μου πέφτει σπαει ξανα και ξανά, μα το κολλάς γιατί ειναι κημίλειο. Απλά το ευχήθηκα , είδα το τι σημαίνει για ενα λεπτο να ζεις περπάτημα χωρίς βαρύτητα. Μερές κενές ,νιώθω σε κλινική κλεισμένος. Του ρολογιού οι δείκτες γινονται πια αφόρητοι.Δώσμου μαγικές πηγές να συνεχίσω. Πως έφτασα ως εδώ μόνος, άσε να το νομίζω, γαμώ την τύχη μου καιρό δεν την υπολογίζω. Σε ψάχνω με κάθε τρόπο και μέσο, άσε με να ξέρω καλύτερα αν αξίζει να παλέψω. Μην απαιτείς πολλά, οτι έχω δίνω. Δεν πρόκειται για αντάλαγμα, δεν έχεις τίποτα που θέλω να αποκτήσω, ξέχασα όμως να ρωτήσω, είναι κανείς εδώ;"
Καληνύχτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου