Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου 2013

Το ομορφο καράβι

Το δάκρυ που πονά
να το κάνεις γέλιο.
Μα εντυπωση μου κανει
οτι η παρανοια ερχεται
οταν η ιδεα μου ειναι τοσο μικρη.
Πιο μικρη και απο την εικονα
που φωτογραφησα στα ματια μου.
Ξεχαστηκα,ταξιδεψα,πηγα ειδα ξανα
οσα ειναι η ζωη μου.
Αφου ετσι εγινε
με γυρησες βιαια πισω.
Δεν θελω,
Σε παρακαλω
εστω για μια φορα
ασε με να νοιωσω
αυτα που ποτε δε θα μαφησεις.
Στην θεση που κρατιοταν για μενα
ψιθυριζουν
αστεια,χαμογελα.
Ετσι ναι,κοιταω ενα βλεμμα.
Ενα βλεμμα,λιγοτερο θλιμενο
απο αυτο στο καθρεπτη.
Καιρο τωρα αυτη η κατασταση,
θαρρω απο παντα για πάντα.
Ξεχάστηκα για μένα.
Δεν αντεχω ομως αλλο,ουτε το ιδιο μου το εγω.
Μνημες,ωραιες πως γινεται να προκαλουν θλιψη?
Αποψε δεν θα λειψω σε κανεναν.
Οπως και χτες?
Θυμαμαι.
Τοσα που δεν κοιταω τι υπαρχει να δω.
Αναπολω.
Τοσα που δεν χωρανε λεξεις να γραψουν...


1 σχόλιο: