απυθμενος.

Εντάξει.
Ήτανε ο καιρός να συμβεί.
Ποτέ δε καταλαβα τελικά,αν υπαρχει μοναδικη στιγμη να συμβει κάτι.
Εντάξει.
Παντού ,ΠΑΝΤΟΥ τελειωσε.
Γυρω,απλα σε ενα μικρο κενο
στο βαθος, δεν αρκει αυτο.
Ποτε δε θα βρεθει αυτο το μικρό πόμα
Δε με ενδιαφερει μαλλον κιολλας.
Αυτο ήταν;
Αυτο ηταν ολο;
Θαρρω πως το περιμενα πιο βιαιο.
Μηπως να συνεχισω να φοβαμαι;
Όλα πλεον εκτος ελέγχου.
Μαλλον ολα τα υπολοιπα θα επρεπε να φοβουνται εμενα.
Χαζομαρες,ποιος μπορει να φοβηθει εμενα...